Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Μεσσηνία

Πανέμορφος προορισμός.

Πηγαίνω τις γυναίκες μου σε μέρη που γυρίζα πιτσιρικάς και εργένης.

Φωτογραφίες από

Καρδαμύλη από ψηλά















Σπίτι στη Καρδαμύλη














Ο Ταύγετος φωτογραφημένος από την παραλία της Καλαμάτας

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Και η πρώτη μέρα στη θάλασσα..

Μετά από αρκετές ώρες οδήγηση, μια δροσερή απογευματινή βουτιά στην παραλία στο Ποσσείδι  είναι ότι πρέπει.

Η φωτογραφία γύρω στις 8.00 το απόγευμα στεγνώνοντας στην ξαπλώστρα αποκαμωμένος.

Καλές βουτιές.

Το ίδιο βράδυ αναπάντεχη συνάντηση στο εστιατόριο του ξενοδοχείου με το φίλο μου το Βαγγέλη που είχα να δω χρόνια και την οικογένεια που στο μεταξύ απέκτησε.

Τελευταία μέρα στο βουνό

Αύριο ξημερώνει η τελευταία μέρα μου στο βουνό.

Γρήγορα πέρασε η εβδομάδα. Καλά ήταν. Κι ας χαλαστηκα την Τρίτη μπριζωμένος από τα επαγγελματικά. Κι ας κατέβηκα εκτός προγράμματος την Τετάρτη στα Τρικαλα για οφθαλμολογικό θέμα υγείας του πατέρα αλλά και δικό μου(10 ευρώ η επίσκεψη) . (Ειχα κατέβει και την Δευτέρα για άλλες δουλειές). Κι ας μην  έκανα όλα όσα φανταζόμουνα ότι θα κάνω. 

Ετσι δεν γίνεται συνήθως?

Μαζεύουμε ένα σορό πράγματα που δεν κάναμε μια ολόκληρη χρονιά για να τα κάνουμε στις διακοπές. Λες και μπορούν να χωρέσουν όλα σε 10 μέρες.

Για να κάνω εναν απολογισμό…

Ειχα αποφασίσει να τρώω υγειινά. Κάτι εκανα. Φαγητό σπιτικό, πλούσιο και πολλά μικρά γεύματα

Ελλείψει γυμναστηρίου θα βελτίωνα τη φορμα μου με το γνωστό 15 λεπτο πρόγραμμα ισοτονικής άσκησης για .. πολυάσχολα στελέχη που δοκίμασα με επιτυχία και πέρυσι.  Εδώ το σχετικό link.
Ελα όμως που στην 1η προσπάθεια έπαθα καραμπινάτη θλάση και ο αριστερός μου ώμος έχει βγει  off.
Αποτέλεσμα ούτε basket έπαιξα, ακόμη ένα must του χωριού,  αν και όποτε τσέκαρα το γήπεδο παίζαν κάτι πιτσιρικάδες που θα μπορούσαν να είναι και παιδιά μου.
Δεν έκανα όμως ούτε τρέξιμο - δεν βοηθά και η μορφολογία του έδάφους με τις ανηφορο κατηφόρες - αλλά ούτε και κανένα γρήγορο περπάτημα με εξαίρεση τη σημερινή μέρα που αξιώθηκα. Κάτω από τη βάση λοιπόν στη φυσική κατάσταση.

Πήρα μαζί μου, 3 από τα 7 καινούργια βιβλία που αγόρασα την τελευταία μέρα μου στην Αθήνα  από την ‘ΠΟΛΙΤΕΙΑ’ - μεγάλη ανακάλυψη το βιβλιοπωλείο αυτό θα επανέλθω. Το ένα με τίτλο “ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΜΙΛΟΥΝ”  το τελείωσα και τα άλλα δύο το ‘ΑΟΡΑΤΟ ΧΑΣΜΑ’ του Δοξιαδη και την “11η ΩΡΑ” της Σωτη Τριανταφύλλου τα έφτασα στη μέση. Κάτι έκανα και δω. Πάντως οι επιλογές των τίτλων ήτσν παραπάνω από πετυχημένες.

Τράβηξα κάμποσες φωτογραφίες με την ξεχασμένη μου DSLR και έφτιαξα 2 νεα album στο iphoto με τίτλους ΄ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ” και ΄ΠΟΡΤΡΕΤΑ”

Ενημερώθηκα - το Σάββατο μετά από συνεχείς αναβολές - για τα τεκταινόμενα της εβδομάδας στο γραφείο. Τίποτα το ιδιαίτερο. Τζάμπα μπριζώνομαι.

Εκείνο το επαγγελματικό προφίλ μου στην Ε.Ε. δεν αξιώθηκα ούτε τώρα να το τελειώσω.

Ούτε τις επαφές μου στο google να ξεκαθαρίσω.

Ούτε καμιά δουιλειά στο σπίτι έκανα με εξαίρεση μια επισκευή της σεζ λογκ στη βεράντα που την πήγα στο τοπικό ξυλουργό. (5 ευρώ για μια ώρα δουλειά - του δωσα 10) και το κόψιμο των χόρτων της αυλής όπου έγινα εξπέρ.

Πέρασα άπειρες ώρες στο ‘ΔΙΣΤΡΑΤΟ’  με αναθρακούχο μεταλλικό νερό και με μπύρα χωρίς αλκοόλ στα high  μου, ενω τα πιτσιρίκια παίζανε δίπλα στη πλατεία. (Διάβασα και 2 κυριακάτικες εφημερίδες και τους 4 τροχούς εκεί. )
Τα πιτσιρίκια σίγουρα θα χουν αναμνήσεις.

Το νέο καφέ  Αρκούδα δεν το επισκέφτηκα. 

Φάγαμε με τους γονείς μου έξω για την επέτειο τους, μια από τις παραδόσεις που κρατάμε, καλά ήτανε.

Αλλα 2 βράδυα τα περάσαμε στο γνωστό σουβλατζίδικο φτηνά (κάτω από 10 ευρώ οι τέσσερις μας) χορταστικά και νόστιμα.  

Μια εκδρομούλα μέχρι το Νεραιδοχώρι την αξιώθηκα επίσης. Οχι όμως κάτι πιο μακρινό που ήλπιζα όπως Γιάννενα ή Πάργα. Δεν βγήκε το πρόγραμμα. Ας είναι. Θα έσπαγε όπως καλύτερα η εβδομαδα στο βουνό με μια μακρινή εκδρομή. Κάπου στο μέσο της εβδομάδας είχα ψιλο βαρεθεί και το διάλειμμα χρειαζότανε.

Λίγους παλιούς φίλους και γνωστούς είδα. Δεν βοήθησαν και οι ημερομηνίες που διάλεξα να έρθω, καθώς ο κόσμος μαζεύεται από αυτή την εβδομάδα  και μετά με αποκορύφωμα τον 15 Αύγουστο, ενώ εγώ ήμουν εδώ 26/7 - 4/8. Μου αρέσει να είμαι εδώ τις μέρες που δεν έχει τον πολύ τον κόσμο, είναι όλα πιο χαλαρά, αλλά ζηλεύω λίγο που δεν θα είμαι εδώ την άλλη εβδομάδα, να με δουν και να τους δω.

Τους γονείς τους ειδα αρκετά, μένουμε πρακτικά μαζί, σε διαφορετικό όροφο. Τον πατερά περισσότερο με τις περί υγείας συζητήσεις την μάνα λιγότερο - σε ρόλο υπηρέτριας όλων μας. Και την οικογένεια της αδελφής επίσης. Ιδιαίτερα τη μικρή μου ανηψούλα. Τι περάσαμε μέχρι να ρθεί αυτό το πλασματάκι…χαλάλι του.

Τις διαπροσωπικές σχέσεις τις διαχειρίστηκα σχετικά καλά, καλύτερα από πέρυσι. Σημαντικό αυτό. Η αποστασιοποιηση και τα λίγα λόγια είναι καλή μέθοδος. Αλλωστε ποιος είμαι εγώ που θα διορθώσω τους άλλους? Εδώ μετά βίας τα καταφέρνω με τον εαυτό μου.

Και με τα ασθματικά μου καλά τα πήγα. Οσο θυμάμαι τα περσινά και τα προπερσινά…

Διατρέχοντας ξανά το κείμενο δεν έκανα και λίγα. Δε βαριέσαι. Αλλωστε σε διακοπές είμαι. Τώρα αν και στις διακοπές έχω ανάγκη να τσεκάρω λίστες για να αισθανθώ πληρότητα, ένα θεματάκι το χω, αλλά αυτό το χω αποδεχτεί πια..Και ποιος δεν τα χει τα θεματάκια του..

Υ.Γ. έκανα και 2 αναρτήσεις στο blog. (αυτή είναι η 2η..)



Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

ΑΡΧΗ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Πέρασε το  πρώτο  24ώρο των διακοπών στην Ελάτη, στο οικογενειακό εξοχικό στο βουνό.

Πέρασε με την ηρεμία του βουνού, με το σωστό πλήθος κόσμου (ούτε πολύς να είναι κουραστικός, ούτε λίγος να αισθάνεσαι μοναξιά)  με τα τζιτζίκια, τα έλατα, τον έναστρο καθαρό ουρανό.
Με τα καλωσορίσματα, με το στρωμένο έτοιμο τραπέζι, το πεντακάθαρο σπίτι, τη θέα από την βεράντα στα απέναντι βουνά, τα ελατάκια της αυλής που ξεπεράσαν σε μπόι το σπίτι.
Με την βόλτα στην παιδική χαρά και στους δρόμους του χωριού.
Με το Κυριακάτικο πρωινό στην εκκλησία και με το καφέ στην πλατεία με την εφημερίδα.
Με την παρέα των καινούργιων μου βιβλίων, που μη ξέροντας με ποιο να ξεκινήσω τα διαβάζω δύο και τρία βιβλία παράλληλα.  
Με τους γονείς που μεγαλώνουν με τα προβλήματά τους αλλά είναι εκεί.
Με τα πιτσιρίκια να λάμπουν από χαρά παίζοντας και κάνοντας φίλους παντού.
Στοιχεία ευτυχίας τα οποία αξιώνομαι και ζω.

Δεν ξέρω αν θα ναι και οι υπόλοιπες 10 μέρες έτσι, μακάρι να είναι, στατιστικά δύσκολο.

Ειμαι ευγνώμων όμως για αυτό το πρώτο 24 ώρο.