Το παρακάτω το έστειλα στις 11.30 το βράδυ 25ης Μαρτίου 2017 στους συναδέλφους του γραφείου.
Μετά από ένα εξαιρετικά δύσκολο 2μηνο η δουλειά τελείωσε και το αποτέλεσμα ήταν καλό.
Εφτασα κάποιες φορές στα όρια μου αυτό το δίμηνο, ιδιαίτερα την τελευταία εβδομάδα και αυτό δεν το είχα ξαναπεί στη δουλειά.
Χαίρομαι που δεν τα ξεπέρασα γιατί θα αδικούσα ανθρώπους και θα το μετάνιωνα.
Το παρακάτω μύνημα γράφτηκε 2 εδβομάδες πριν σε ένα βράδυ αυπνίας και εστάλει με το πέρας της εργασίας.
Κατάλαβε ότι άγγιξε τους συνεργάτες μου γιατί ήταν αληθινό. Το παραθέτω για την ιστορία. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει στη δουλειά αλλά αυτό το αποτέλεσμα και τα συναισθήματά του είναι δικά μου.
Μετά από ένα εξαιρετικά δύσκολο 2μηνο η δουλειά τελείωσε και το αποτέλεσμα ήταν καλό.
Εφτασα κάποιες φορές στα όρια μου αυτό το δίμηνο, ιδιαίτερα την τελευταία εβδομάδα και αυτό δεν το είχα ξαναπεί στη δουλειά.
Χαίρομαι που δεν τα ξεπέρασα γιατί θα αδικούσα ανθρώπους και θα το μετάνιωνα.
Το παρακάτω μύνημα γράφτηκε 2 εδβομάδες πριν σε ένα βράδυ αυπνίας και εστάλει με το πέρας της εργασίας.
Κατάλαβε ότι άγγιξε τους συνεργάτες μου γιατί ήταν αληθινό. Το παραθέτω για την ιστορία. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει στη δουλειά αλλά αυτό το αποτέλεσμα και τα συναισθήματά του είναι δικά μου.
Αγαπητοί συνάδελφοι
Ακόμη μια αποστολή ολοκληρώνεται με επιτυχία, από τις πιο δύσκολες που αντιμετωπίσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια για πολλούς λόγους.
Επιτελέσαμε και πάλι το καθήκον μας απέναντι στην υπηρεσία, στο πρόγραμμα, σε αυτούς που πληρώνουν τους φόρους τους για να πληρωνόμαστε, στη συνείδησή μας που για ανθρώπους σαν εμάς είναι ο πιο αυστηρός κριτής.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας, τόσο στους συναδέλφους της μονάδας όσο και στους συναδέλφους των άλλων μονάδων που βοήθησαν όπου χρειάστηκε, όπως πάντα κάνουν.
Να ξέρετε ότι θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που σας έχω συνεργάτες
Καλή συνέχεια σε όλους.
..mission accomplished Παναγιώτα
